Voor veel leerkrachten is het vaak een uitdaging om de mindfulnessoefeningen regelmatig in te zetten. Ze hebben een training of coachtraject bij me gevolgd en een map vol met oefeningen gekregen en gaan met goede moed aan de slag.
En hoe bevalt het je om weer in je klas te werken en samen met de kinderen te zijn? Ben je helemaal in je element of heb je vooral last van alles wat er moet deze eerste weken? Ik hoor het overal om me heen en ervaar het zelf ook. We zijn weer in de rijdende trein gestapt van het gezin organiseren, het werk opstarten, tijd voor jezelf en je hobby’s maken oh ja en dan had je ook nog je partner, je vriendinnen, je ouders voor wie je zorgt en je bent net begonnen met een nieuwe studie, of een superleuk project dat moet opgestart.
Zo, je hebt de cito-weken weer overleefd. Iedereen heeft zijn toetsen af, je hebt ze nagekeken en ingevoerd. Die klus is geklaard. Maar je hebt amper de tijd gehad om even kalm aan te doen of de volgende grote klus dient zich al aan: het schrijven van de rapporten.
Het schrijven van de rapporten is een klus waar leerkrachten vaak tegenaan hikken en die stress oproept. Dit heeft te maken met twee stressfactoren en eigenlijk ook nog met een derde.
Deze laatste weken voor de zomervakantie (bij ons in het noorden zijn het er nog 4) zijn killing voor velen. Op het werk moeten projecten af voordat de zomer start. Er moet afscheid worden genomen van collega’s. Borrels georganiseerd en toespraken voorbereid. Toch nog wat laatste overleggen ingepland. Er wordt nog hard gewerkt om de vakantieplanning of bezetting rond te krijgen.
Net alsof ik je vraag om een rond vierkantje te tekenen. Want juist in de laatste paar weken van het schooljaar ga je sprinten. Voor jezelf zorgen, hoezo? De finish is namelijk al in zicht. Maar juist deze laatste periode is onvoorspelbaar, vol onrust en extra moeheid. Dat kost meer energie. Als je dan ook nog gaat sprinten ga je nog meer energie gebruiken.
Waar leidt dit toe? Juist, overbelasting, uitputting. En dan kun je die eerste vakantieweek wel op je buik schrijven.
Een hardloper gaat pas sprinten als hij zeker weet dat hij op het laatste stuk niet nog een zwaar parcours doormoet, of als er nog veel gedaald en geklommen moet worden. Een laatste sprint is pas effectief als je precies weet wat je kunt verwachten. En dat weet je in deze periode niet.
1. Zorg voor vaste bedtijden.
2. Bedtijden in de zomer mogen best wat later zijn dan in de winter. Kijk wat bij je kind past.
3. Vanaf een uur voordat het licht uitgaat geen drukke spelletjes, trampolinespringen etc meer.
4. Vanaf een uur voordat het licht uitgaat geen schermpjes kijken.
Als kinderen mij dit horen zeggen in een training zijn ze eerst verbaasd en daarna opgelucht. Tuurlijk mag je boos zijn. Zorg wel dat je anderen en jezelf geen pijn doet of dingen stuk maakt.
Kinderen horen vaak dat ze niet zo boos moeten doen. Door tegen je kind te zeggen dat het niet boos mag of hoeft te zijn maak je het eigenlijk dubbel zo moeilijk voor je kind. Vaak geven we niet eens expliciet die boodschap mee maar wel door te zeggen: en nou is het klaar! Of doe eens rustig of stop daarmee! Vanuit onze eigen machteloosheid roepen we dat gemakkelijk. Vooral als je zelf als ouder boosheid een lastige emotie vindt om mee om te gaan.
We vergeten echter vaak hoe vervelend kinderen het zelf vinden om boos te zijn. Dat ze zich ervoor schamen of zich schuldig voelen. Wat kun je dan wel doen om je kind te helpen? Allereerst is het belangrijk om te begrijpen wat boosheid is, waarom je kind boos wordt.
“Hoe krijg ik meer balans?” Dat is wel zo ongeveer de hoofdvraag waarmee leerkrachten bij me binnen komen. Een wedervraag die ik dan stel is: “Waarvoor wil je balans?” Oftewel wat is je verlangen? Wat is het dat er nu in de knel raakt?
Meer balans krijgen gaat ook over bewust de keuze maken voor ander gedrag. Anders denken. Ja zeggen tegen jezelf. Over eerst voor jezelf zorgen en dan pas voor anderen. Jezelf toestemming geven om iets niet te doen. Of iets anders te doen. Een gesprek durven aangaan met die collega, die ouder of je leidinggevende. Andere afspraken maken in de klas.
Mindfulness is een vorm van training van je aandacht: je leert om je aandacht te richten op wat er hier en nu gebeurt. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Hoe vaak leven we niet “op de automatische piloot”? Als je mindfulness toepast, herken je in welke situatie je bent en hoe het met je gaat. Daardoor kun je veel bewuster kiezen hoe je wilt reageren. De trainingsmethode combineert eeuwenoude wijsheid uit het Oosten met de meest actuele psychologische inzichten uit het Westen.
Ken je dat? Je kind piekert veel, maakt zich zorgen, heeft een drukke dag achter de rug en slaapt slecht in. En wat je ook zegt of doet, het helpt weinig tot niets. Het malen in het hoofd gaat maar door. En elke avond is het bal.
Zeggen tegen je kind dat het rustig moet doen werkt ook lang niet altijd. Je kind heeft vaak helemaal geen idee hoe hij dat moet doen. Dat geldt ook voor het inslapen: ‘Denk daar maar niet aan, denk maar aan leuke dingen.’ wordt dan gezegd. Nou kijk maar eens naar jezelf: helpt jou dat? En kun jij dat ineens? Als ik middenin mijn drukke gepieker zit niet nee.
